Byron Bay - Magnetic Island

Ook ditmaal is het alweer enige tijd geleden sinds de laatste keer dat ik jullie een ‘kleine’ update heb gegeven. En ook ditmaal is er weer genoeg in de tussentijd gebeurt om jullie drieënhalf A4‘tje lang bezig te houden. Ook ik begrijp dat dit verhaal enigszins uit de hand is gelopen, maar je hoeft dan ook niet alles te lezen. Lees wat je interesseert, de rest vertel ik je wel weer bij terugkomst. Voor nu: Zet het gasfornuis even lager, de tv op stand-by of schuif het werk maar even aan de kant, want ik ga minimaal twintig minuten van jullie tijd in beslag nemen.

Sinds mijn laatste update ben ik inmiddels een kleine 1500 km noordelijker gereisd, van provincie verandert en in een andere tijdszone terecht gekomen. Genoeg dus voor een kleine opsomming wederom:

Byron to Brisbane
Caloundra - Australia Zoo
Caloundra - Stand-up paddelen
Rainbow beach -Fraser Island
Agnes water - Scooteroo
Airlie Beach - Whitsunday Islands
Magnetic Island

Byron to Brisbane
Na een paar mooie dagen in Byron Bay, maar met minder weer, ging de reis door naar Surfers Paradise aan de Gold Coast. Een stad die door de immense skyline en zijn beruchte nachtleven veelvuldig vergeleken wordt met Miami. Ik kan dit niet bevestigen noch ontkennen, omdat ik hier slechts een nacht heb doorgebracht. Het strand is in ieder geval heel indrukwekkend, maar voor mij en mijn flink verbrande rug nog steeds verboden terrein. Door naar Brisbane dan maar. Vraag ieder persoon over Brisbane en negen van de tien zullen hetzelfde antwoord geven; ‘het is gewoon een stad’. Mede daarom heb ik hier slechts twee dagen voor uitgetrokken, twee dagen die volledig opgenomen worden door de planning en boeking van de activiteiten op het verdere deel van de oostkust. Toch moet ik zeggen dat op die spaarzame wandelingen door de stad er genoeg indrukwekkende punten gepasseerd zijn. De oase in de binnenstad bijvoorbeeld is toch wel een heel ontspannen plaats om een middagje bij rond te brengen. Helaas is dat niet voor mij weg gelegd. Ik besteed veel liever mijn tijd in de verschillende reisbureau’s die de stad rijk is.

Australia Zoo
Een uur ten noorden van Brisbane bevindt zich een van de activiteiten die hoog op mijn Australische ‘to-do list’ staat. Australia Zoo. Bekend geworden door zijn geestelijk vader en zoon van de oprichters van het park, Steve Irwin. Inmiddels is het al meer dan vijf jaar geleden sinds zijn overlijden, maar alles in dit park herinnert je nog aan zijn rol in het grootmaken van dit park. Wat dit park onderscheidt van de andere dierentuinen die ik bezocht heb is, buiten zijn omvang, de interactie met de dieren. Zo heb ik een olifant met de hand kunnen voeren, een alligator vast kunnen houden, een koala kunnen aaien en lekker in het gras gelegen met de Kangoeroe’s en Wallaby's. Daarbuiten waren er nog tijgershow’s, vogelshow’s, bevershow’s en etc. Het belangrijkste was natuurlijk de wereldberoemde krokodillenshow. Ik denk niet dat het me snel zou kunnen vervelen om een vier meter lange zoutwaterkrokodil zichzelf uit het water te zien lanceren en met een enorme kracht zijn kaken op elkaar te zien klappen. Een dag was niet genoeg om alle kanten van dit park te bezoeken, maar ik moet het er maar mee doen.

De dag werd afgesloten met stand-up peddelen bij zonsondergang. Stand-up peddelen is niets anders dan staand op een windsurf board jezelf vooruit te peddelen. Verder een weinig bijzonder activiteit die echter bijzonder gemaakt werd door een van de vele indrukwekkende zonsondergangen die Australië te bieden heeft. Sluit een dag als deze af met steak diner en een ieder begrijpt dat ik me in paradijs voel.

Rainbow Beach / Fraser Island
Rainbow Beach is, samen met Hervey Bay, een van de twee belangrijkste vertrekplaatsen voor een reis richting het grootste zandeiland in de wereld, Fraser Island. De avond voorafgaande aan ons 4x4 avontuur werd de verplichte introductie gegeven en werd de groep aan elkaar voorgesteld. Dit werd gevolgd door een gezamenlijke wandeling richting een zandduin waar de volgende indrukwekkende zonsondergang aanschouwd werd.

De dag van vertrek werd begonnen met het inladen van de auto. Onze groep bestond uit een viertal auto’s met in totaal dertig backpackers en een gids. Elk persoon die interesse had om op het eiland te rijden werd ingedeeld in een van de drie volgauto’s. Deze auto’s boden ruimte voor een achttal inzittende plus de bijbehorende bagage die in elke hoek van de auto gepropt werd. Ingeladen en wel werd de auto vakkundig op de boot gemaneuvreerd voor de overtocht richting Fraser Island. Daar aangekomen werd direct koers gezet over het strand en door het binnenland richting een van de vele hoogtepunten die het eiland te bieden heeft, Lake McKenzie. Omdat de oceaan hier gevuld is met tiger- en bullsharks bieden de meren op het eiland de beste optie tot verkoeling. Buiten dat zijn de meren ook veruit de mooiste die ik ooit aanschouwd heb. Hagelwitte stranden, palmbomen, zuiver blauw water en een evenzo blauwe lucht zorgde voor prachtige foto’s, maar bovenal een heerlijke verkoelende duik.

De tocht werd vanuit hier voortgezet richting het basiskamp verderop het lange oceaanstrand. Hier werden de tenten opgezet, de vrouwen aan het koken gezet en de mannen tot drinken gedwongen. Deze drinkende gewoonte werd voortgezet in de avond met een van de auto’s fungerend als discotheek. Overigens wordt Fraser Island bewoond door een klein 150 tal wilde dingo’s die weten dat er rond de toeristen flink wat voedsel te halen valt en die totaal niet schuw zijn voor menselijke contact. Ze hebben in de afgelopen weken een aantal aanvallen op mensen achter hun naam staan wat het onder andere onverstandig maakt om alleen richting de wc (lees: oceaan) te gaan.

Dag twee werd begonnen met een duik in ‘hangover creek’. Verfrist en al vervolgde de reis richting het meest noordelijke punt van het eiland en de ‘Champagne Pools’. Dit zoutwaterbad heeft zijn naam verkregen door de verschillende verdachte luchtbubbels die vanaf de bodem het oppervlakte opzoeken. Wederom bood dit een verfrissende duik die met alle graagte aangenomen werd door de enorme hitte die de zon op ons neerlegde. Door dan maar richting het laatste hoogtepunt van de dag, met inmiddels Erik achter het stuur. Wederom een meer, die ditmaal speciaal was door de veelvuldig voorkomende schildpadden die zich hierin bevonden. Ook schijnt het meer een genezende werking te hebben wanneer erin gezwommen wordt. En ook al mocht dit meer iets aan de koude kant zijn werd de mogelijkheid om de genezing van mijn ruggetje te versnellen met beiden handen aan gegrepen.

Dag drie werd begonnen met het opbreken van het kamp en vervolgens door richting het laatste hoogtepunt van onze Fraser Island trip. Je raad het al waarschijnlijk, wederom een meer. Gelukkig zijn al deze meren compleet verschillend en gaan ze nooit vervelen. Dit meer had een flinke zandduin die langzamerhand het meer aan het opslokken was. Voor ons een goede mogelijkheid om het bodyboard tevoorschijn te halen voor een sandboard sessie. Hetgeen bij de een beter ging dan de ander en bij mij dan dus uiteraard teleurstellend eindigde met een ontbijt van zand en een duikeling richting het meer. Daarna werden de auto’s weer bemand voor de laatste rit richting het vasteland van Australië. Het is een hele leuke trip geweest die afgesloten werd met een gezamenlijke borrel bij thuiskomst.

Agnes Water / Scooteroo
Ondertussen besef ik zelf ook dat ik weinig verhalen overhoud voor bij thuiskomst. Zo goed als alle activiteiten en bezigheden vallen hier terug te lezen. Het volgende avontuur dan maar weer: Agnes Water. Praktisch de laatste kans om te surfen op de oostkust. Aangezien ik slechts eenmaal een poging heb kunnen wagen volgt in Agnes Water poging nummer twee. Deze poging maakte nogmaals duidelijk dat ik in ieder geval het natuurtalent ontbeer voor surfen. Wederom waren de kwaliteiten die ik op mijn board liet zien weinig indrukwekkend. Mag gezegd worden dat, ook al lig ik meer naast dan op het board, het nog steeds wel heel leuk is om te doen.

In de namiddag werden de wetsuits ingeruild voor leren jassen en de surfboards voor luide motoren. Althans, toegegeven dat het scooters waren en dat de 50 km/h nauwelijks gehaald werd. Scooteroo is zo belachelijk dat het ook wel weer erg leuk wordt. Het was in ieder geval eens heel iets anders en ook al heb ik me de helft van de tijd op de scooter verveeld was het bij elkaar wel gewoon een leuk om te doen. Voor een keer althans. Niet echt iets waarvan ik niet kan wachten om op herhaling te gaan.

Whitsunday Islands
Samen met Fraser Island een van de te missen activiteiten op de oostkust. Vertrekkend vanuit Airlie beach heb ik drie dagen doorgebracht op een zeilboot genaamd Apollo. De Whitsundays is een verzameling van verschillende exotische eilanden met als meest beroemde punt Whitehaven Beach. Dit strand behoort tot de mooiste stranden in de wereld en is daarom ook altijd behoorlijk drukbezet.

De eerste dag werd direct zeil gezet richting Whitehaven beach. De tocht richting dit strand duurde ongeveer een drietal uren die gedeeltelijk gezeild, gedeeltelijk op de motor gevaren werd. Eerst werd een tussenstop gepland voor het belangrijkste uitkijkpunt op Whitehaven beach. Een mooi fotopunt, met daaronder een even zo mooi strand. Terug aan boord werd het zeil weer gehesen door naar het strand. Hier werd de rest van de middag doorgebracht met een pre EK-wedstrijd tussen Nederland en Denemarken. Aangezien er te weinig Nederlanders aan boord waren werd mijn team aangevuld met enkele Duitsers, dus ik hoef jullie niet te vertellen dat team Nederland in de laatste minuut met een doelpunt verschil gewonnen heeft.

Na een interessante nacht aan boord werd dag twee voornamelijk gevuld met duiken en snorkelen. Mijn eerste duikervaring. Zij het dat het slechts tot vijf meter diep was, het smaakt zeker naar meer. Het is heel indrukwekkend om met Nemo en zijn vriendjes te kunnen zwemmen. En schuw zijn te totaal niet, integendeel zelfs, ze hopen voedsel te kunnen vinden in een van de opvallend gekleurde wetsuits.

Deze snorkel ervaring werd meegenomen naar dag drie waar in de ochtend maar weer het water ingedoken werd. De laatste groep ging duiken terwijl de rest de mogelijkheid had om de onderwaterwereld met een snorkel te bewonderen. Hoogtepunt hier was het gezamelijk met een schildpad van ongeveer tachtig centimeter op te kunnen zwemmen. Hij leek totaal ongestoord te zweven door het water. Een hele bijzonder ervaring wederom. Dit complementeerde mijn ervaring op de Whitsundays alweer en er werd koers gezet terug naar Airlie Beach. De wind had zich inmiddels nadrukkelijk gemeld, wat zorgde voor een nieuw hoogtepunt. Wanneer de twee zeilen inmiddels gehesen waren en de volledige bemanning met zijn of haar pootjes over de hoge kant van de boot hingen kwam de wind vol in de zeilen. Dit kantelde de boot bijna verticaal in het water. Ik snap inmiddels waar mensen hun passie voor zeilen vandaan halen. Ze zeggen ook wel eens; ‘The journey is the destination’. Dit ging in ieder geval zeker op voor deze terugreis.

Dit brengt mij alweer bij mijn huidige bestemming, Magnetic Island. Hier was ik van plan mijn duikcursus te volgen, maar die heb ik helaas moeten annuleren vanwege de enorme wind die hier langs het eiland waait. Ik heb deze plannen nu verplaatst naar aankomende maandag in duikers Mekka Cairns. Bidt dus maar voor mijn gezondheid wanneer ik mij achttien meter onder het zeeoppervlak bevind tussen haaien en stingers.

Wederom mijn excuses voor dit ellenlange verhaal. Het is ook ditmaal iets uit de hand gelopen, maar ik hoop dat jullie de interessante delen eruit hebben kunnen halen. Zoals hiervoor gezegd is de duikcursus mijn belangrijkste punt op mijn agenda. Daarna zal ik op zaterdag het vliegtuig pakken voor mijn avontuur op de westkust van Australië. Ik zal pogen jullie ook daar zo goed mogelijk van op de hoogte te houden.

Een vriendelijke groet maar weer!

Erik