Franz Josef - Kaikoura

Franz Josef - Christchurch

Het is inmiddels alweer enkele weken geleden sinds het laatste bericht op de blog, maar de tijd gaat snel in Nieuw-Zeeland. De laatste weken hebben ik de kans gehad om enkele nieuwe ervaringen te ondergaan. Ervaringen die ik natuurlijk ook graag met jullie deel. Het schrijven van deze blog is voor mij immers ook een momentje van reflectie en zelftherapie. Wat heb ik ook alweer allemaal gedaan de laatste weken? Een kleine opsomming bij deze:

Franz Josef gletsjer
Queenstown
Bungee jump
Milford sound
Dolphin cruise part 2

Om in chronologische volgorde te blijven begin ik bij het beklimmen van de Franz Josef gletsjer. Zoals geschreven in de vorige post de snelst bewegende gletsjer ter wereld. Hoe snel precies? Ik heb nog steeds geen idee (zie google!). Om deze pijlsnelle gletsjer te beklimmen zijn warme kleding, wanten, muts, stevige schoenen onmisbaar. Objecten die ik bij het inpakken van mijn backpack natuurlijk stevig overwogen heb, maar die toch thuis zijn achtergebleven. Gelukkig was ik niet de enige die de warme spullen had achtergelaten in het frisse noordelijke halfrond en kon de rest van de outfit gehuurd worden. Goed voorbereid en warm gekleed werd aan de beklimming begonnen en al snel werden de eerste stappen op het gletsjerijs gewaagd. Ook de zon liet zich van zijn beste kant zien op deze dag, wat alle gehuurde kleding totaal overbodig maakte. Overigens heb ik deze warme kleding wel gewoon de gehele dag gedragen, ik heb immers voor die muts betaald dus zal ik hem dragen ook! (en het staat natuurlijk goed voor de foto) In werkelijkheid werden mijn wangetjes dus steeds roder in de plaats van blauwer. De wandeling startte zeer spectaculair met een paar flinke beklimmingen en een mooie ijsgrot onderweg. Eenmaal boven gekomen na een uur of drie klimmen werd echter snel teruggeschakeld naar tempotje Japanse toerist. Saai, vervelend en vermoeiend. Wat mij dus aan het eind van de dag opzadelde met een honderdtal foto’s. Waaronder dezelfde waterval gefotografeerd vanuit een twintigtal verschillende hoeken. Dus geniet ook vooral van de foto’s ik heb ze immers met liefde en zorg en eindeloos veel tijd voor jullie genomen. Al met al wel een geslaagde dag. Het uitzicht was mede door de aanwezige zon echt prachtig, maar de waaghals in mij had graag wat meer spektakel gezien in deze tienuur’s wandeling.

Queenstown
Op naar Queenstown dan maar, met een kleine tussenstop in Wanaka. Een prachtig plaatsje, met evenzo mooi weer. Zeker het bezoeken, maar niet het bespreken waard. Queenstown is immers ‘the place to be’. De feeststad van Nieuw-Zeeland, althans voor alle toeristen en zeker voor al mijn mede Kiwi-experience reizigers. Voor vele is Queenstown de voorlaatste stop voordat gevlogen wordt vanuit het door aardbevingen verwoestte Christchurch. Iedere bekenden van je bus, de bus voor je en de bus na je komen hier bijeen om te verblijven in hetzelfde hostel. Dit gecombineerd met de vele gezellige kroegen die Queenstown heeft zorgen voor een leuke atmosfeer en vooral vele leuke avonden. Ik ben hier zes nachten verbleven en heb me geen nacht hoeven vervelen. Het dieet bestond in deze week uit Fergburgers en de gratis maaltijd bij het hostel. Voor degene die onbekend zijn met het fenomeen ‘Fergburger’; het is als het waren een uitvergrote versie van die burgers die te koop zijn bij McDonalds, alleen dan lekker. Een goede stop dus om wat kilootjes aan te komen, wat slaap te verliezen en vooral geld te spenderen, bijvoorbeeld aan een bungeejump of een dagtripje naar Milford Sound.

Nevis Bungy
Mijn allereerste bungee jump! Altijd al willen doen, maar ik had me altijd voorgesteld om mijn eerste bungee jump van een brug af te doen. Geen idee waarom, maar zo hoort het gewoon. Maar wie kan een sprong van 134 meter weerstaan? Voor mij was het onmogelijk. Ik moest het gewoon doen! En het was de opoffering van mijn ideale plaatje honderd procent waard. Het was ‘awesome’! Wel enorm hoog. Geloof me maar wanneer ik zeg dat daar een behoorlijke nerveuze jongeman van 23 jaar oud bovenaan stond. 3-2-1 jump! En daar ga je, luid schreeuwend en nauwelijks beseffend wat je eigelijk aan het doen ben. Maar zo onvergetelijk. Simpelweg geweldig!

Het andere hoogtepunt uit Queenstown (buiten de avonden) was het achtste wereldwonder, Milford Sound. Wederom was de natuur ons goed gezind. Althans, wanneer we het nodig hadden. Na een korte nacht slaap en met een vier uurs busreis voor reis voor de boeg begon de dag met een enorme stortbui. Heel aanmoedigend als je vermoeid de bus in stap om de natuur op zijn best te zien. Gelukkig verdween de regen als wolken voor de zon. En verdwenen de wolken voor de zon als het geld in mijn portemonnee. Milford sound op een dag als dit is simpelweg adembenemend. Zelfs de busreis over de milford road is schitterend, maar verdwijnt in het niets bij de fjorden die beschenen door zon en omringt door een vriendelijk en verdwaald wolkje alle verwachtingen overtroffen. Goed ik geef toe, misschien dik ik het iets te veel aan, maar adembenemend was het zeker weten. Ook de zeehonden en dolfijnen lieten zich nog even rond de boot zien om vereeuwigd te worden door hongerige toeristen. Hongerig voor foto’s, want het buffet op de boot had gezorgd dat alle magen van de vele backpackers goed gevuld waren inclusief de lunchbox voor de dag erna. Wederom een prachtige dag in Nieuw-Zeeland. Het is verwonderend hoe het landschap van dit land je blijft verbazen. Zelfs na een korte nacht slaap kon ik het niet opbrengen om mijn ogen te sluiten tijdens de busreis terug naar het hostel. Ik ben alleen bang dat Nederland een beetje gaat tegenvallen wanneer ik eenmaal terug ben.

Dolphin Cruise part two
Na enkele verder rustig verlopen dagen in Queenstown (beetje gevoetbald, gehangen, gewandeld) werd weer verder gegaan richting Kaikoura. Een busreis van elf uur naar een klein plaatsje aan de oostkust van Nieuw-Zeeland. Kaikoura is gezegend met een ondergrondse canyon gevuld met plankton en andere soorten zeevoedsel. Waar deze canyons normaal gesproken enkele honderden kilometers uit de kust liggen hoeven hier slechts enkele honderden meters overbrugt te worden. Vanuit hier worden dus veelvuldig orka’s, walvissen, dolfijnen, zeehonden en penguins gespot. Mijn voorkeur ging uit naar de dolfijnen. De eerste poging om samen met de dolfijnen te zwemmen in ‘the bay of islands’ was immers minder succesvol geëindigd en dus moest een tweede poging ondernomen worden. Deze maal zeer succesvol. Het zwemmen met dolfijnen is echt een mooie ervaring. Ze komen zo dichtbij en zijn zo speels. Om de aandacht van een dolfijn vast te houden is het de bedoeling veel vreemde geluiden en speelse bewegingen te maken. Soms voelt het een beetje vreemd in de oceaan zo dichtbij wilde dolfijnen, maar het is echt heel leuk om te doen en vooral ook om gedaan te hebben.

Vanaf Kaikoura wordt de reis op de dertiende van februari vervolgd naar Christchurch, de grootste stad op het zuidereiland met ongeveer 300.000 inwoners. Maar bovenal een spookstad. Verschillende wijken in de stad zijn volledig verwoest door aardbevingen. Meer dan 900 aardbevingen hebben hier plaatsgevonden in ongeveer 550 dagen. Met als tragisch dieptepunt de aardbeving op 22 februari 2011, waar ongeveer 180 mensen hun leven verloren. Tot op de dag van vandaag wordt de stad getroffen door milde aardbevingen. Ongeveer eens in de drie dagen wordt de stad weer even wakker geschud door moeder aarde. Het schijnt heel indrukwekkend, triest en stil te zijn in het centrum van Christchurch. Ik ben wel heel benieuwd op een vreemde manier, de verwoesting is nu een toeristische attractie op zich geworden. Het zal een vreemde manier worden om mijn vijf weken in dit prachtige land af te sluiten. Niet geheel in stijl, maar ongetwijfeld zeer indrukwekkend. Mijn reis zal zich vervolgen terug naar Sydney. Bedankt allen voor de leuke reacties op deze blog, via mail of Facebook. Het wordt gewaardeerd!

Wederom een vriendelijke groet!

Erik