Broom - Bangkok

Hallo lieve lezers,

Mijn laatste nacht in een vreemd bed, mijn laatste dag van mijn reis, mijn laatste bericht op deze blog. Ditmaal vanuit Bangkok, Thailand. Allereerst wil ik een ieder die de berichten op deze blog hebben gelezen bedanken. Het is leuk om te horen dat jullie (althans sommigen) genoten hebben van de verhalen. Het plezier was volledig wederzijds, maar de zelftherapie van het schrijven van deze berichten is bijna over. De grote verhalen zijn bijna op. Bijna. Ik heb er nog een aantal bewaard voor dit laatste verhaal. Zo is mijn reis op de westkust voltooid, zijn mijn uren op het vliegveld van Sydney volbracht en heb ik Bangkok overleefd. Het laatste verhaal dus. Geniet ervan!

Karijini National Park
Exmouth / whaleshark season
Perth en omgeving
Bangkok

Karijini National Park
Zeker een van de ‘must do’s’ op de westkust. Een prachtig stukje natuur, dat na veruit de saaiste rit van mijn reis aangedaan werd. Eenmaal aangekomen in het park was er direct bij het eerste natuurlijke zwembad, volledig uitgevoerd met een verfrissende waterval, het inmiddels gebruikelijke bewonderende oeeehh en aaahh moment. Een natuurlijk zwembad inclusief gemuteerde vissen die er een enorm genot van maakten op de tenen te knagen en wondjes af te bijten.

Karijini was ook de eerste echte keer dat de tot dan toe vrij netjes, schoon en ongeschonden gebleven huurauto met haar wielen van het asfalt ging. Dirt road! Dat betekend met een duizelingwekkende snelheid van ongeveer 25 km/h over hobbels en gaten. Genietende van een kont- en nekmassage en met de angst dat de trouwe huurauto elk moment uit elkaar zou kunnen vallen was de voortgang langzaam doch gestaag. Het bracht me naar 127 hours achtige canyons. De paar verlate plekken op de aarde waar wederom tot mijn grote vreugde een prachtig en verkoelend natuurlijk zwembad was aangelegd. Het bracht me de daaropvolgende dag richting de op een na hoogste berg van West-Australië. Met haar 1230 meter qua hoogtemeters niet de meest indrukwekkende berg ooit beklommen. De vijf uur durende wandeling echter voorzien van prachtig 360 graden uitzicht, het nodige padvinderswerk en verschillende uitdagende beklimmingen. Wederom een activiteit die met pen onderstreept wordt in mijn persoonlijke dagboekje.

Exmouth
Vanuit Karijini National Park ging de reis verder terug naar de kust. Door richting Exmouth. Mijn persoonlijk belangrijkste stop op de reis. Het was voor even tijd om de eenzaamheid in te ruilen voor de drukte van de 9000 inwoners tellende stad. Met grote letters op de agenda geschreven staat een snorkel date met de whalesharks. Uitgroeiende tot een lengte ruim over de tien meter is dit de grootste vissoort op aarde. Op de eerste volledige dag op de boot werd een overvloed aan wildlife gezien, zoals een dugong, een mantaray en zelfs een spinnershark. Helaas echter geen whaleshark. Dit werd gelukkig recht gezet tijdens de tweede poging een tweetal dagen later. We hebben de kans gekregen met vijf verschillende whalesharks in het water te liggen. Een ongelofelijk mooie ervaring die compleet onrealistisch leek. De grootste gespotte whaleshark was slechts een vijftal meters lang, maar met de immense kop van de shark die op je afkomt zijn dat vijf hele grote meters.

In Exmouth heb ik ook nog een volgende duik gemaakt. De Navy Pier duik staat betekend als een van de tien beste ‘shore dives’ in de wereld. Hij viel mij een beetje tegen. Wel een aantal leuke dieren gezien, zoals nuddybranch, wobbygong sharks en whitetip reefsharks. En toch viel het tegen. Misschien was het het minimale zicht dat door de inkomende duisternis onder de acht meter was gedoken, misschien ben ik inmiddels gewoon teveel verwend. Al met al waren het weer onvergetelijke waterervaringen, waar de whalesharks toch echt hoog bovenaan de lijst van onvergetelijke hoogtepunten komen te staan.

Perth en omgeving
Vanuit Exmouth gaat de reis verder naar het zuiden, door richting Perth. Niet direct natuurlijk, want vanuit Exmouth is het nog een kleine 1500 kilometer tot Perth. Eerst door richting Coral Bay voor een prachtige snorkelplek, vervolgens verder richting Kalbarri National Park met haar prachtige kliffen. Overigens ook de plaats waar de eerste blanken, Nederlanders uiteraard, voet aan land hebben gezet. Het schip de Zuytdorp strandde aan de kust waarna de bemanning genoodzaakt was het vaste land te bezoeken. Dit maakt hun mogelijkerwijs tot de eerste blanken bewoners van Australië. Het had dus weinig gescheeld of dit gehele land had Nederlands gesproken. Hoe makkelijk was dat geweest tijdens de reis.

Verder bijzonderheden op de weg waren ondermeer de Pinnacles in Nambung National Park. Bijzonder zeker dat er zo’n groot aantal stenen verrijzen uit het zand, bijzonder ook dat je met de eigen auto tussen deze stenen door kan sturen. Maar zeker niet bijzonder genoeg om een lange tijd te besteden. Door dus maar weer, door naar Perth. Veruit de grootste stad op de westkust. Ook de stad die het einde betekend voor de hechte en innige relatie tussen mij en de campervan die tijdens de 6200 afgelegde kilometers zorgvuldig is opgebouwd. Ze heeft ons hier toch maar even gebracht. Een prestatie op zich!

Perth overigens is een stad zoals vele andere, met dan wel een prachtig park inclusief mooie uitzichtpunten over de stad. Naar het schijnt heeft de stad ook verschillende mooie stranden, maar de zwembroek heeft zijn weg gevonden naar de onderkant van de backpack. Het is koud en er is zelfs een plaatselijke regenbui gesignaleerd, ongehoord en ongezien in de afgelopen weken. Vanuit Perth wordt de laatste week ingeluid met een reis 4000 kilometer de verkeerde kant op richting Sydney Airport. Hier zal de nacht op een uitermate comfortabel bankje worden door gebracht alvorens zestien uur later op het vertraagde vliegtuig naar Bangkok te stappen.

Bangkok
Mijn eerste stappen in Azië. En het zijn misschien kleine stappen voor de mensheid, maar het zijn hele belangrijke stappen voor mij. Het zijn de eerste stappen onderweg naar huis. Mijn inmiddels opgebouwde Engelse woordenschat is compleet nutteloos gebleken en er wordt dat ook moeiteloos overgestapt naar de wonderbaarlijke taal van vingers, handen en voeten waar nodig. Voor mij is Bangkok slechte een korte stopover van vier dagen. Vier dagen die voor mij meer dan genoeg zijn. Moet gezegd worden dat ik in een hotel zit ver weg van mijn medereizigers. Zonde, want zo mis ik het door toedoen van de film ‘the hangover 2’ inmiddels beroemde en beruchte uitgaansleven. Het zij zo. Ik geniet van het Thaise eten op de hoek van de straat en irriteer me aan een ieder die op elke mogelijke manier proberen je geld afhandig te maken. Ook staat er een constante file in de straten van die zorgt voor een verfrissende, prachtig blauwgekleurde, maar misschien niet zo’n gezonde lucht. Voordeel van deze stad is dat het mij de geziene natuur wel hoger doet waarderen.

En in Bangkok eindigt mijn reis. Donderdag de 24ste van mei zet ik alweer voet op Nederlandse bodem. Inmiddels is het bijna vier maanden geleden dat ik deze bodem voor het laatst heb gevoeld. Het is een reis geweest vol met hoogtepunten en bijzonderheden. Het is een reis geweest die ook enorm leerzaam is geweest. Het is veruit de beste manier om jezelf te leren kennen, hetgeen natuurlijk voor- en nadelen met zich meebrengt. Die dingen die ik heb kunnen zien zijn echt ongelofelijk. Ik deel met alle plezier de foto’s die ik in de laatste maanden geschoten heb, of de verhalen die ik heb meegemaakt. Voor nu rust een dubbel gevoel. Enerzijds zou ik graag nog door willen reizen, door richting nog meer prachtige uithoeken van de wereld. Anderzijds ben ik blij dat ik binnenkort iedereen kan zien, roos in bijzonder uiteraard.

Donderdag ben ik alweer thuis. Ik hoop iedereen snel weer te zien en verhalen uit te wisselen. In ieder geval bedankt voor het lezen van de soms iets uit de hand gelopen verhalen en bedankt ook voor de vele leuke berichten die op deze blog gekomen zijn. Het was me een plezier om de verhalen op papier te zetten en mocht mijn fonds om Erik ver van huis te houden een succes worden doe het graag nog vele malen over!

Een vriendelijke groet,

Erik